خانم سوسن گودرزی مدیر مدرسه علمیه مهدیه خنداب در گفت و گو با خبرنگارخبرگزاری حوزه در اراک، اظهار داشت: حضرت رقیه (س)، دختر گرامی امام حسین (ع)، که در واقعه عاشورا حضور داشتند و پس از آن به همراه سایر اسرا به شام برده شدند، روایتی پر از مظلومیت را در خود جای داده است.
وی گفت: اگرچه نام ایشان در منابع کهن تاریخی به صراحت ذکر نشده است، اما علمای متأخر با استناد به شواهد و روایات مختلف، بر وجود دختری به نام رقیه برای امام حسین (علیهالسلام) و شهادت ایشان در شام تأکید دارند.
گودرزی تصریح کرد:در کتاب “لهوف” سید بن طاووس آمده است که امام حسین (علیهالسلام) پیش از شهادت، به حضرت رقیه (س) و دیگر زنان حرم توصیه فرمودند که پس از شهادت ایشان، گریبان چاک نکنند و جزع و فزع ننمایند. همچنین در “بحارالانوار” علامه مجلسی، هنگامی که حضرت زینب (س) سر مبارک امام حسین (ع) را بر نیزه مشاهده کردند، از ایشان خواستند تا با “فاطمه کوچک” سخن بگویند، زیرا بیم آن میرفت که دلش از اندوه بشکافد. این “فاطمه کوچک” همان حضرت رقیه (س) دانسته شده است که به دلیل نداشتن مادر، مورد محبت ویژه امام حسین (ع) بودند و ایشان، حضرت زینب (س) را به نگهداری از ایشان سفارش فرمودند.
مدیر مدرسه علمیه مهدیه خنداب بیان کرد: کتاب “الوقایع و الحوادث” نیز روایتی از زن غساله نقل میکند که هنگام غسل دادن کودکی از فرزندان امام حسین (ع)، متوجه کبودی سراسر بدن او شد و پس از پرسش از حضرت زینب (س)، متوجه شد که این کبودیها اثر تازیانههای دشمن است که در مسیر کوفه و شام بر پیکر نازنین ایشان وارد شده بود.
وی ادامه داد: همچنین در کتاب “سرگذشت جانسوز حضرت رقیه (س)” اثر محمد اشتهاردی، نقل شده است که حضرت زینب (س) پس از بازگشت به مدینه، از وفات حضرت رقیه (س) در خرابه شام به عنوان مصیبتی یاد کردند که کمرشان را خم و موی ایشان را سفید کرده بود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: این روایات، گرچه از منظر تاریخی نیازمند بررسی دقیقتر منابع کهن هستند، اما بیانگر مظلومیت و ارادت ویژهای است که به این بانوی کوچک و گرانقدر ابراز شده است.
نظر شما